عامل موثر در نغمه خوانی

بسیاری از پرندگان در هنگام سحر به نغمه خوانی می‌پردازند. خروسها چنانکه مشهور است با نوای خود وقت نماز صبح را به مومنان یادآور می‌شوند و برخی از مرغان نغمه‌خوان مدتها قبل از اذان صبح نوای خود را سر می‌دهند.

به این ترتیب این پرسش اهمیت پیدا می‌کند که پرندگان مختلف با توجه به کدام عامل زمان نغمه سرایی صبحگاهی خود را انتخاب می‌کنند.

به نوشته نشریه ارگان انجمن سلطنتی علوم در انگلستان یک گروه از پرنده شناسان در دانشگاه بین‌المللی فلوریدا به سرپرستی کارل برگ برای یافتن پاسخ این پرسش به مدت یک ماه در جنگلهای گرمسیری بخشهای کم ارتفاع اکوادور که منزلگاه شمار زیادی از پرندگان نغمه خوان است، به ضبط صدای این مرغان اقدام کردند.

این پژوهشگران با بررسی اطلاعات جمع آوری شده در مورد ‪ ۵۷نوع مختلف از پرندگان نغمه خوان به این نتیجه رسیدند که توالی زمانی نغمه خوانی این مرغان با توجه به ارتفاع لانه آنها از سطح زمین و نیز درشتی چشمانشان تعیین می‌شود.

هرچه ارتفاع لانه مرغان نغمه خوان بالاتر و هرچه قوت دید آنها بیشتر، آغاز نغمه خوانی آنها زودتر است.

این یافته‌ها با یک فرضیه قدیمی در خصوص زمان شروع و خاتمه نغمه خوانی مرغان سحری هماهنگی کامل دارد. بر اساس این فرضیه مرغان نغمه خوان زمانی آوازه خوانی را در هنگام صبحگاه آغاز می‌کنند که محیط به اندازه کافی روشن شده باشد تا آنها قادر به تشخیص مرغان شکاری و دیگر مهاجمانی باشند که با صدای آواز آنها به محدوده زیست این مرغان نزدیک می‌شود.

همچنین بر طبق این فرضیه نغمه خوانی مرغان زمانی پایان می‌یابد که نور در محیط به اندازه‌ای زیاد شده باشد که این مرغان بتوانند وجود غذا را در اطراف خود تشخیص دهند.